บทที่ 3

คำเตือนอันเยือกเย็นของฟิลิปส่งความหนาวเหน็บไปจนถึงปลายนิ้วของแคทเธอรีน

เธอเข้าใจดีว่าคำพูดของเขาไม่ใช่แค่การขู่ลอยๆ ความเย็นชาในดวงตาของเขาทำให้เธอตระหนักว่าชายคนนี้อันตรายและเหี้ยมโหดได้มากเพียงใด เธอรู้ว่าทุกคำที่เขาพูดคือความจริง... เขามีอำนาจที่จะทำตามที่พูดได้อย่างแน่นอน

แต่ทว่าความกลัวของเธอกลับคงอยู่เพียงชั่วครู่เท่านั้น

วินาทีต่อมา ความตั้งใจอันแน่วแน่ที่ลึกล้ำกว่าก็ผุดขึ้นมาจากภายในใจของเธอ ไม่มีทางให้หันหลังกลับอีกแล้ว นับตั้งแต่วินาทีที่เธอกลับมา ก็ไม่มีเส้นทางให้ถอย ไม่ว่าจะเป็นเจมส์หรือฟิลิปผู้ทรงอิทธิพลและน่าเกรงขามที่อยู่ตรงหน้าเธอ พวกเขาก็คือปราการที่เธอต้องพิชิตให้ได้

ถอยงั้นหรือ? นั่นหมายความว่าความพยายามทั้งหมดของเธอจะสูญเปล่า พังทลายลงอย่างสิ้นเชิง

แคทเธอรีนค่อยๆ หันศีรษะ ดวงตาคู่สวยของเธอวูบไหวด้วยอารมณ์ซับซ้อนภายใต้แสงสลัว ราวกับว่าเธอไม่ได้ยินคำเตือนของเขาเลย

"คุณฟอสเตอร์คะ ฉันไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร" เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย แต่แววตากลับเต็มไปด้วยการยั่วยวน ขาเรียวของเธอเสียดสีกับขาของฟิลิปเบาๆ ถ่ายทอดความร้อนจากร่างกายผ่านเนื้อผ้าบางเบา

"ดึกมากแล้ว ข้างนอกก็มืด คุณช่วยไปส่งฉันข้างบนหน่อยได้ไหมคะ" ริมฝีปากสีเชอร์รี่ของเธอเผยอออกเล็กน้อย ลมหายใจอันน่าหลงใหลรินรดอยู่ข้างใบหูและลำคอของเขา

แววตาของฟิลิปก็มืดลงทันที

มันลึกล้ำยิ่งกว่าตอนที่เขาเตือนเธอเสียอีก ดำมืดไร้ที่สิ้นสุด เขาสัมผัสได้ถึงร่างกายที่สั่นเทาเล็กน้อยของเธอ... ไม่ใช่แค่การยั่วยวนอย่างเดียว แต่เป็นความกล้าหาญที่สิ้นหวังซึ่งเกิดจากความกลัว

ความร้อนรุ่มอันทรงพลังและไม่คุ้นเคยพลุ่งพล่านขึ้นทั่วทั้งร่าง แผ่ซ่านไปทั่วแขนขาราวกับไฟป่า เกือบจะทำลายการควบคุมตนเองที่เขาภาคภูมิใจนักหนา ความรู้สึกนี้แปลกประหลาดและรุนแรง ทำให้เขาอึดอัด และรู้สึกเหมือนกำลังจะสูญเสียการควบคุม

เขาเย็นชาต่อผู้หญิงทุกคนที่เข้าหาเขาอย่างจงใจมาโดยตลอด หรือกระทั่งรู้สึกรังเกียจทางกาย โลกของเขามีเพียงกฎเกณฑ์ที่เย็นชาและการควบคุมอย่างสมบูรณ์... ความปรารถนาไม่เคยถูกจุดประกายขึ้นในตัวเขาเลย

บัดนี้ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับแคทเธอรีนที่ภายนอกดูเปราะบางแต่ภายในกลับเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม ความปรารถนาทางกายที่หลับใหลมานานสามสิบปีก็พลันตื่นขึ้นมา

ฟิลิปหรี่ตาลง แสงอันตรายวาบขึ้นในส่วนลึกขณะที่เขาคว้ามือเล็กๆ ที่ซุกซนของเธอมากำไว้แน่น เขาข่มกระแสความรู้สึกแปลกประหลาดในตัวเขาไว้อย่างสุดกำลัง น้ำเสียงของเขาแหบพร่าจนแทบจำไม่ได้ "แน่ใจเหรอ?"

แคทเธอรีนสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในน้ำเสียงของเขาอย่างชัดเจน และความกลัวก็ถูกแทนที่ด้วยความตื่นเต้นจนแทบคลั่งในทันที

เขาหวั่นไหว!

เธอเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงของเธอยิ่งเต็มไปด้วยการยั่วยวนที่ลึกล้ำกว่าเดิม "ค่ะ! คุณฟอสเตอร์ไม่อยากไปเป็นเพื่อนแคทเธอรีนตัวน้อยๆ เหรอคะ? ฉันกลัวจริงๆ นะ"

น้ำเสียงของเธอยิ่งทวีความท้าทายขณะที่เธอจงใจเบียดหน้าอกของตัวเองเข้ากับแขนของฟิลิป

คอเสื้อของแคทเธอรีนนั้นต่ำอยู่แล้ว และด้วยการเคลื่อนไหวนี้ ผิวเนียนของเธอก็แทบจะหลุดพ้นจากขอบเสื้อ เผยให้เห็นเนินอกส่วนใหญ่

อากาศอุ่นๆ พัดผ่านเข้ามาในรถ และฟิลิปรู้สึกว่าเลือดทั้งหมดในกายของเขาพุ่งไปรวมกันอยู่ที่จุดเดียว เขายื่นมือไปจับไหล่ของแคทเธอรีนไว้ น้ำเสียงแหบพร่า "ผมจะไปส่งคุณ"

การกระทำนี้แฝงไปด้วยความลังเลอย่างเห็นได้ชัด หรือแม้กระทั่งความตื่นตระหนกเล็กน้อย

แต่แคทเธอรีนสัมผัสได้อย่างชัดเจน... เขามีอารมณ์!

ความจริงข้อนี้ทำให้เธอตื่นเต้นจนตัวสั่น ดื่มด่ำกับความยินดีอย่างบ้าคลั่งที่ตามมาหลังจากการเดิมพันแบบหมดหน้าตักของเธอ

พูดจบ เขาก็แทบจะผลักประตูรถออกไปอย่างรีบร้อน แล้วก้าวขายาวๆ ตรงไปยังตัวอาคาร

แคทเธอรีนมองตามร่างสูงแต่ทว่าดูรีบร้อนเล็กน้อยของเขา รอยยิ้มแห่งชัยชนะก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเธอ

เธอผลักประตูและเดินตามเขาเข้าไปข้างใน

แคทเธอรีนถูกฟิลิปผลักจนแผ่นหลังกระแทกเข้ากับประตูทางเข้าอย่างกะทันหัน ร่างกายแข็งแกร่งของเขากดทับร่างของเธอแน่น กักขังเธอไว้ระหว่างแผงประตูและแผงอกของเขา

หน้าอกอวบอิ่มของเธอกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรงจากการถูกบีบอัดกะทันหัน เบียดชิดกับแผงอกแข็งแกร่งของเขาอย่างแนบแน่น

หัวใจของแคทเธอรีนเต้นระรัว ใบหน้าขาวนวลแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น ดวงตาของเธอฉ่ำเยิ้มราวกับมีน้ำคลอ ริมฝีปากที่เผยอออกเล็กน้อยแผ่ซ่านความเย้ายวนที่ไม่อาจต้านทานได้

เธอหอบหายใจหนักหน่วง พลางเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาคมคายของฟิลิปในระยะประชิด หัวใจของเธอเต้นโครมคราม

เครื่องหน้าของฟิลิปเด่นชัด จมูกโด่งเป็นสัน งดงามราวกับเทพเจ้ากรีก

ในดวงตาลุ่มลึกของเขา อารมณ์ซับซ้อนปั่นป่วนอยู่ภายใน

ปกติเขาไม่ชอบผู้หญิงที่อวดเนื้อหนังมังสาอย่างเธอ แต่ไม่รู้ทำไม พอเป็นเธอ เขากลับควบคุมตัวเองไม่ได้

เขาเกลียดความรู้สึกที่ควบคุมตัวเองไม่ได้นี่ชะมัด!

แคทเธอรีนอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นอยู่ข้างใน

แม้ว่าเธอจะจงใจยั่วยวนเขาก่อน แต่เมื่อร่างกายที่ร้อนระอุของฟิลิปเบียดชิดเข้ามาใกล้ขนาดนี้ แคทเธอรีนก็ยังรู้สึกประหม่าอย่างไม่น่าเชื่อ แม้กระทั่งหายใจยังลำบาก

แต่เมื่อนึกถึงจุดประสงค์ของตัวเอง แคทเธอรีนก็สูดหายใจเข้าลึกๆ รวบรวมความกล้า เขย่งปลายเท้าขึ้น และจูบลงบนริมฝีปากที่เม้มสนิทของเขาอย่างจงใจ

ร่างของฟิลิปแข็งทื่อในทันใด ลูกกระเดือกของเขาขยับขึ้นลงโดยไม่รู้ตัว ดวงตาเต็มไปด้วยความสับสนขัดแย้ง

แต่ในเวลาเกือบจะพร้อมกัน เขาก็ตอบสนองตามสัญชาตญาณ มือข้างหนึ่งคว้าเอวบางของเธอไว้ ส่วนอีกข้างประคองท้ายทอยของเธออย่างแรง เขาบดขยี้ริมฝีปากของเธออย่างเอาเรื่อง สอดลิ้นเข้าไปเพื่อทำให้จูบลึกซึ้งยิ่งขึ้น

จูบของเขาในตอนแรกนั้นหยาบกระด้าง แต่เมื่อได้สัมผัสกับริมฝีปากและลิ้นอันอ่อนนุ่มของเธอ มันก็เปลี่ยนเป็นการดูดดื่มอย่างอ่อนโยนโดยไม่รู้ตัว

ทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่ม ในอากาศมีเพียงเสียงของริมฝีปากและลิ้นที่พัวพันกันอย่างแนบชิด

จนกระทั่งฟิลิปผละออกจากแคทเธอรีนอย่างกะทันหัน เธอถึงได้หอบหายใจเอาอากาศเข้าปอด ร่างกายทั้งร่างอ่อนระทวยจนแทบยืนไม่ไหว

ฟิลิปมองลงมาที่เธอ สายตาของเขาลุ่มลึกไร้ก้นบึ้งราวกับสระน้ำอันเย็นเยียบ

เขาแค่นยิ้ม "เธอกล้ามากนะที่ใช้ร่างกายตัวเองเป็นอาวุธ รู้สึกยังไงบ้างล่ะที่เล่นกับไฟ?"

แคทเธอรีนเงยหน้ามองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความยั่วยวน

เธอเอียงคอเล็กน้อย หอบหายใจพลางพูดว่า "มันน่าตื่นเต้นดีออก คุณฟอสเตอร์?"

เธอจงใจลากเสียงคำว่า "คุณฟอสเตอร์" ให้ยาวและนุ่มนวล ราวกับตะขอเกี่ยว

ขณะที่พูด เธอก็แลบลิ้นสีชมพูออกมาเลียริมฝีปากที่บวมเจ่อเล็กน้อยของตัวเองช้าๆ ราวกับกำลังลิ้มรสจูบของพวกเขาทั้งสอง

ดวงตาของฟิลิปพลันมืดลง "ไม่ว่าเธอคิดจะทำอะไรตอนนี้ เธอหนีไม่พ้นแล้ว"

พูดจบ ฟิลิปก็คว้าต้นคอเธอ ดึงเข้ามาใกล้ แล้วจูบลงบนริมฝีปากของเธออีกครั้ง

เธอตัวเตี้ยกว่าเขามาก เขาจึงจับท้ายทอยของเธอ บังคับให้เธอแหงนหน้าขึ้น ริมฝีปากและลิ้นของพวกเขากระหวัดพันกันอย่างยุ่งเหยิง รุนแรงจนเธอแทบจะต้านทานไม่ไหว เกือบจะลื่นล้มหลายครั้ง

ทุกครั้ง ฟิลิปก็จะดึงเธอกลับขึ้นมา มือของเขารูดซิปชุดของเธอลงแล้วสอดเข้าไปข้างใน

ฝ่ามือของฟิลิปร้อนและแห้ง มีรอยด้านบางๆ ที่ปลายนิ้ว ลูบไล้แผ่นหลังของเธอเบาๆ

ร่างกายของเธอสั่นสะท้านราวกับถูกไฟฟ้าช็อต ในลำคอมีเสียงครางแผ่วเบาเล็ดลอดออกมา ร่างกายของพวกเขากดชิดกัน คลื่นความร้อนถาโถมเข้าสู่ช่องท้องน้อยของแคทเธอรีน

ในความมืด มีเพียงเสียงชุดของเธอที่ร่วงลงไปกองบนพื้น ตามด้วยเสียงบราเซียร์ที่หล่นตามลงไป

เมื่อหน้าอกของเธอถูกกอบกุมไว้ในมือของเขา เธอก็อดกลั้นเสียงครางไว้ไม่ได้

ร้อนแรงเหลือเกิน...รุนแรงเหลือเกิน—ตอนที่เขาบีบเคล้นเธอ เธอรู้สึกราวกับร่างกายทั้งร่างกำลังจะหลอมละลาย

ฟิลิปซุกริมฝีปากลงบนลำคอของเธอ จากนั้นก็ไล่ต่ำลงมาตามแนวไหปลาร้า จนกระทั่งครอบครองยอดถันของเธอ